M8: Aniztasuna eta zaintzak

Aniztasuna eta zaintzak. Migrazioaren feminizazioa Lan-eskubideen defentsan

Martxoaren 8a, Emakumearen Nazioarteko Eguna, ezin da ulertu

Emakumeen aniztasun etniko eta kulturalik gabe.

#M8 asteari hasiera emango diogu Sodepaz Euskal Herriako Lizzeth Mtz Ocañaren testu honekin, lan-eskubideen defentsan feminizazio migratzailea mahai gainean jartzen duena, Emakumearen Nazioarteko Eguna ospatzeko ezinbestekoa baita aniztasunari eta zaintzari arreta eskaintzea.

Errepasatu gure agenda ezer ez galtzeko!

ASTELEHENA: aniztasuna eta zaintzak (Lizzeth Mtz Ocaña)
ASTEARTEA: aktibismo amefrikanoa (Bruna Stamato)
ASTEAZKENA: emakumea, generoa eta migrazioa (Maya Amrae eta Andrea Ruíz)
OSTEGUNA: emakume etorkinen aitorpena (GEU-NOSOTRAS)
OSTIRALA: kazetaritza feminista (Lucía Mbomio eta June Fernández)

ZAS! Sarea osatzen dugunok jakin badakigu genero-berdintasuna aldarrikatzeak arrazismoaren aurkako borrokarekin batera egon behar duela, diskriminazioa eta xenofobia prebenitzeko gizartea sentsibilizatuz, bizikidetza hobetzeko eta kultura-aniztasun horren potentziala aprobetxatzeko. Aniztasun horrek berekin dakar, halaber, Zaintzez, nazioez, mugez, harresi fisiko eta ideologikoez, dueluez eta migrazio-prozesuez, bidalketa ekonomiko eta sozialez hitz egitea. Baina, batez ere, herritartasun globalaz, integrazioaz, politika publikoez eta norabide biko konpromiso politiko eta sozialaz hitz egin behar da, guztiok, migratzaileak eta autoktonoak, ahots bakarra izan gaitezen.

Emakumearen lana beti izan da gogorra, baina enplegua da prekarioa izan dena eta dena, eta bizitza orduan prekarioa da! Pandemiaren testuinguruak agerian utzi besterik ez du egin duela urte batzuetatik hona salatzen dena, zaintza-lanetan diharduten langileen ahultasuna; izan ere, Euskadiren kasuan, gehienak emakume migratzaileak dira, eta horien ahultasuna are handiagoa da. Gizartearen zati handi batek jakintzat ematen ditu oinarrizko gaiak, hala nola lan-eskubideak edo atzerritartasun-eskubidearen ondorio direnak, eta, praktikan, migratzaileek ez dituzte ezagutzen edo argi eta garbi bortxatzen dituzte.

Migratuta egon edo ez, denok dakigu etxeko lanak eta zaintzak gurutzatu eta nahastu egiten direla Estatuak beste alde batera begiratzea erabakitzen duen gizarte batean, eskaera horiek ez betetzeko edo ikusezin bihurtzeko. Sistema kapitalista eta patriarkalak emakume migratzaileak behar ditu, espazio sentikor bezain desbalorizatuak estaliko dituztenak. Eta ez da kasualitatea. Sistema horrek ez du zalantzarik gabe aitortu zaintzaren arloa ongizate-politiken funtsezko elementutzat, eta, oro har, ez du errealitate horretara hurbildu enplegu-politiketatik. Elementu horiek eztabaidan sartzea funtsezkoa da, azkenik, denentzako arau-esparru justu bat lortzeko, benetako eta bidezko eskaera eta beharrei erantzuna emango diena eta etorkizunari beste leku batetik begiratzeko aukera emango duena. Izan ere, erronka “berri” horiei (digitalak, ingurumenekoak edo sozialak) aurre egiteko deiak errepika ditzakegu, mundu guztiak pandemiaren ondorioz nabarmendu dituenak. Baina ez dugu asmatuko ez diagnostikoan, ez ondorioz beharrezko neurrietan, sistema horri ikuspegi feminista sartu gabe.

Zaintzen dutenen aniztasuna bizitzea

Zaintzan aurrera egiteko modu bakarra da

Lizzeth Mtz Ocaña.

Familia eta generoa migrazioan

Infografia hau Gipuzkoako Foru Aldundiarekin egindako Zurrumurruen Aurkako kanpainaren parte da.

Familiak eta generoak migrazioarekin duten harremana ulertzeko, hasteko, lan erreproduktiboaren nazioarteko banaketa bat dagoela azpimarratu behar dugu.

Zer da lan erreprodukzioa? Eta migrazio-fluxuen feminizazioa? Zerikusirik al du honek “amatasun” ideiarekin?

DESKARGATU PDFa